Category

De gitaarman | 03-04-2010

Bespeelt zijn woordenloze
ziel.
Vormt met zijn gitaar een
keur van klankbeelden in alle tonen.
Ritmisch, harmonieus,
soms zacht,
soms fel,
meedogenloos langs
pijlloze diepe afgronden swingend,
kleurend, euforisch.


Klanken die verhalen, ontroeren,
toonbaar gevoelens oproepen,
vingers glijden speels en razendsnel
langs stemsleutel en de fleur van
gevoelige snaren.


Klank na toon als aaneen gesloten
stroming van speelse golvende,
intuïtief hoorbare eenheden,
voelbaar
als fragiele
diepten, hoogten in alle tonen,
roerend tussen
bruisende opspelende hormonen.


En iedereen wordt gewaar
dat het einde van
het spel,
nadert als één collectieve beleving
van scorende klankiconen


Hier en daar wordt reeds geklapt
en dan, dan de laatste solo
hoog piekend of gevleugeld drama
elastisch zwemend,
spuwend dynamisch.
Gevolgd door een staande ovatie
ode aan het eenheidservaren!


Anderen zwijgen intens, in stilte…

Pierre Maréchal ©