Zonder titel | 06-01-2014

De wind en het water vormden
Eens de Levenloze lege aarde
En de tijd scheen leeg …
Ondanks talloze gevaren
Poogden kleine wezens
Een plek te veroveren
Te scheppen
En de planeet gaf toe … en
Zweeg
Een waaier van leven ontwikkelde
Gevoelens en ervaren
Hoor de leeuwerik! De verwondering
Van poëten
Zie hun neuronen dansen bij het
rappen…!

De één ijdel pauweriger dan menig
arenddrager
Een ander bescheiden
Zelfs zij die de wereld inkleuren
Met niets of geuren naar het lot
van spek en bonen
Eens was de aarde ledig en woest
Zong de wind een toontje lager
Totdat het lied verwondering echode
Neersloeg in klanken van allerlei
Tonen
Te horen bij mannen, bij meiden
Fris, oubollig of grillig als de laatste mode
En zeker bij de dichter die woordklanken
Ontroest.

Pierre Maréchal ©